Konwencjonalne cegły magnezytowo-węglowe wykonane z syntetycznych wiązań smołowych w procesie mieszania na zimno twardnieją i zyskują niezbędną wytrzymałość podczas uszkodzenia smoły, tworząc w ten sposób izotropowy węgiel szklisty. Węgiel ten nie wykazuje termoplastyczności, co pozwala w odpowiednim czasie wyeliminować duże naprężenia podczas wypalania lub eksploatacji okładziny. Cegła magnezytowa wytwarzana ze spoiwem asfaltowym charakteryzuje się wysoką plastycznością w wysokich temperaturach ze względu na anizotropową strukturę grafitowanego koksu powstałego w procesie karbonizacji asfaltu. 97 stopiony tlenek magnezu

Dlatego odporność na pękanie cegły związanej asfaltem jest wyższa niż cegły związanej asfaltem. Jednakże jedną z wad cegieł wiązanych bitumem jest to, że podczas produkcji wymagane jest mieszanie na gorąco i wymagane jest urządzenie do wstępnego podgrzewania cegieł. W artykule opisano metodę wytwarzania cegły magnezytowo-węglowej metodą mieszania na zimno. Powstała cegła ma niski moduł sprężystości, co pozwala jej odgrywać rolę w łagodzeniu naprężeń podczas użytkowania operacyjnego. Pak smołowy jest szkodliwy dla ochrony środowiska ze względu na zawartość w nim benzowidu. Wybrano specjalne spoiwa o niskiej zawartości benzowatu, spełniające wymagania środowiskowe.

1. Wstęp

Trzydzieści pięć lat temu opracowano cegły magnezowo-węglowe, które obecnie są szeroko stosowane w piecach murarskich. Cegły węglowe magnezytowe są również szeroko stosowane w innych piecach, takich jak dwukomorowe piece do produkcji stali i urządzenia do obróbki próżniowej z cyklem typu Rll. Tradycyjnie takie cegły wytwarzano w procesie mieszania na zimno z użyciem syntetycznych spoiw smołowych oraz w procesie mieszania na gorąco z użyciem lepiszczy asfaltowych. Obydwa rodzaje spoiw mają swoje zalety i wady. Główną zaletą cegieł magnezowo-węglowych produkowanych ze spoiwami smołowymi jest możliwość wykorzystania do produkcji procesu mieszania na zimno, który w odróżnieniu od stosowania lepiszczy asfaltowych nie wymaga ciężkiego sprzętu i pracy ręcznej. Z drugiej strony cegła wyprodukowana na spoiwie asfaltowym ma lepszą termoplastyczność. W procesie użytkowania, ponieważ może absorbować naprężenia powstające podczas pracy, posiada dużą odporność na pękanie. Główną treścią tej pracy badawczej jest wykorzystanie zalet obu systemów i rozwój technologii mieszania na zimno.

Zwykła cena stopionego magnezu

Stopiony magnez

2 Eksperyment

2.1 Surowce

Jako surowce o czystości 97,5% topionego tlenku magnezu i 95% czystości grafitu FC, standardowego paku węglowego, ze względu na obecność węglowodorów poliaromatycznych, takich jak benzopiryt, jest szkodliwy dla środowiska. Zawartość benzopirum w paku węglowym waha się od 10 000 do 15 000 mg·kg-1, podczas gdy międzynarodowa norma określa, że ​​zawartość benzopirum powinna wynosić 50 mg·kg-1 (patrz niemiecka norma TGRS551). Aby spełnić to rygorystyczne wymaganie, wybrano specjalne spoiwo o zawartości benzopiryny 300mg·kg-1. Dane dotyczące lepkości uzyskane od dostawcy pokazują, że lepkość dynamiczna tego spoiwa mieści się pomiędzy rozpuszczalną żywicą fenolową a liniową żywicą fenolową, co jest całkowicie dopuszczalne w produkcji.

2.2 Przygotowanie masy formierskiej i formowanie próbki

Zwykle do produkcji cegieł smolistych używamy 2% rozcieńczonej smoły. W trakcie doświadczenia rozcieńczoną smołę zastępuje się stopniowo rozcieńczonym asfaltem, obserwując zmianę odkształcalności i właściwości użytkowych cegły. W celu przeprowadzenia pełnych badań porównawczych wytworzono pięć mieszanek formierskich.

Masę formierską przygotowuje się w nachylonym mieszalniku o dużej wytrzymałości Eiriha i pozostawia na 0,5 godziny. Cegły formowane są pod ciśnieniem 200 mpa. Uformowane cegły suszy się w temperaturze 200°C przez 20 godzin, a następnie schładza w naturalnych warunkach. Próbkę wycina się zgodnie z wymaganiami następujących badań próbki: porowatości otwartej, gęstości nasypowej, wytrzymałości na ściskanie w temperaturze pokojowej i zawartości węgla resztkowego w cegle.

2.3 Badanie próbek

Badania przeprowadzane są w naszym laboratorium. Z każdego składnika losowo wybierz po 3 cegły i w celu ograniczenia błędów oblicz średni wskaźnik.

Działanie środków odwadniających jest dobrze znane. Jako taki dodatek wybrano proszek siarki. Doświadczenia przeprowadzono z różnymi ilościami siarki. Stwierdzono, że po dodaniu siarki wytrzymałość wzrosła o 20%, natomiast po karbonizacji nie poprawiła się porowatość ani wskaźnik gęstości nasypowej materiału. Jednakże dwa wskaźniki wytrzymałości na ściskanie po formowaniu i karbonizacji uległy poprawie po dodaniu 10% środka odwadniającego i rozcieńczonego asfaltu. Po dalszym zwiększeniu ilości siarki wytrzymałość nie uległa poprawie.

3 Test przemysłowy

W celu przeprowadzenia testów przemysłowych wybrano składnik CZ, z którego wykonano cegły. Trzy chochle wyłożono cegłami wykonanymi z powyższych składników. Żywotność okładziny wynosi 109 razy, 103 razy i 105 razy (średnio 109 razy), a żywotność tradycyjnej cegły magnezytowo-węglowej ze spoiwem smołowym jest 103 razy.

4 Uwagi końcowe

Wybór odpowiedniego środka wiążącego może sprawić, że cegła osiągnie wyższą wydajność. Zastosowane spoiwo spełnia wymagania ochrony środowiska i bezpieczeństwa (patrz norma TGRS551). Oczywiście dłuższa żywotność wykładziny jest korzystna dla użytkownika. Pod względem kosztów stosowane specjalne spoiwo asfaltowe jest podobne do smoły